احتکار از مادۀ «حکر» است، و حکر به معنای ذخیره کردن طعام به امید و انتظار چیزی است. به کسی که این عمل را انجام می دهد «محتکر» گفته میشود. به نظر برخی از لغتشناسان، احتکار به معنای جمع آوری و نگهداری طعام و آنچه که خورده میشود(ارزاق)، به امید گران شدنش؛ است.
احادیث زیبا از حضرت محمد(ص) درباره احتکار:
حضرت محمد(ص) می فرماید:
هرکس که مایحتاج و چیزهای ضروری مسلمین را انبار کند تا هنگام گران شدن ، به مسلمین بفروشد و سود بیشتر ببرد، از رحمت خداوندی مطرود خواهد شد و خدا و پیامبرش از او بیزار است (حاکم و احمد)
هرکس که مبادرت به احتکار نماید گناهکار محسوب می شود(مسلم)
کسی که طعامی را بقصد گران شدن تا چهل روز نگهدارد از اطاعت امر خدا خارج و خداوند از وی بیزار است(رزین)
کسی که طعامی را تا به چهل روز احتکار نماید و بعد از آن اگر همان طعام را صدقه کند گناه عمل احتکارش را محو نمی سازد(رزین)
بنده ی بدی است محتکری که به بالا رفتن نرخها خوشحال و به پایین آمدن آن جگر خون می گردد.(بیهقی)
کسی که قرار می دهد کالا را در جریان معامله خداوند رزقش را می رساند اما احتکار کننده ملعون و از رحم خدا محروم است.(ابن ماجه و حاکم)
جز عاصی و گنهکار کس دیگری احتکار نمی کند.(مسلم)
حنفیه